التهاب معده

التهاب معده ,التهاب معده چیست,التهاب معده مزمن,التهاب معده ودرمان,التهاب معده در کودکان,التهاب معده یعنی چه,التهاب معده علاج,التهاب معده و مری

توضیحاتی در مورد التهاب معده

ورم معده یکی از شایع‌‌ترین بیماری‌های گوارشی است از این بیماری‌تعاریف و برداشت های مختلفی می شود ، از این رو مهم و قابل بررسی است. منظور مردم عادی از ورم معده، ‌احساس سنگینی،‌ تورم و نفخ در ناحیه بالای شکم است، اما از دید پزشکان، وجود قرمزی یا زخم‌های سطحی در جدار معده به وسیله آندوسکوپی نشانه این بیماری است. البته این تشخیص نیز چندان دقیق نیست بلکه نمونه‌‌برداری کوچکی از بافت‌ یا جدار معده، بررسی آن زیر میکروسکوپ و مشاهده سلول‌های التهابی در دیواره معده دقیق‌‌ترین روش تشخیص ورم معده است. «گاستریت یا ورم‌ معده‌ به حالتی گفته می‌شود که در آن معده دچار التهاب‌ یا عفونت‌ خفیف‌ در لایه مخاطی می‌شود‌. بسیاری از اوقات، التهاب و ورم، علامتی ندارد اما بعضی مواقع با احساس بزرگی شکم و سنگینی همراه است.در این مطلب از سایت جسارت در مورد التهاب معده صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

زمان رخ دادن التهاب معده

التهاب معده زمانی رخ می‌دهد که لایه حفاظتی موکوس معده ضعیف می‌شود. زمانی که این اتفاق می‌افتد، شیره‌های گوارشی در معده به دیواره‌های معده آسیب رسانده و آن را ملتهب می‌کنند. مانند تقریبا همه بیماری‌ها و وضعیت‌های دیگر، افراد خاصی در معرض خطر بیشتر ابتلا به این وضعیت قرار دارند. چندین وضعیت و فاکتورهای مربوط به سبک زندگی وجود دارند که می‌توانند شانس التهاب دیواره معده را افزایش دهند.

عوامل خطر در التهاب معده

عوامل خطر التهاب معده عبارتند از: عفونت‌های باکتریال، خصوصا عفونت هلیکوباکتر پیلوری عفونت‌های ویروسی، قارچی یا انگلی سیگار کافئین مصرف بیش از اندازه الکل استرس استفاده روتین از داروهایی مانند استروئیدهای تجویزی، داروهای شیمی‌درمانی، مکمل‌های پتاسیم و آهن افزایش سن خوردن مواد خورنده یا اشیاء خارجی ابتلا به اختلالات اتوایمیون مانند بیماری هاشیموتو و دیابت نوع 1 کمبود ویتامین B12 بیماری ایدز بیماری کرون سابقه استفراغ‌های مزمن. دیگر عفونت‌هایی که می‌توانند خطر التهاب معده را افزایش دهند، عبارت‌اند از سل و سیفلیس.

علائم التهاب معده

هرچند التهاب معده می‌تواند بدون علامت باشد، چندین علامت وجود دارد که می‌تواند این وضعیت را مشخص کنند. درد شکمی علامتی است که اغلب در بیماران مبتلا به التهاب معده به کرات احساس می‌شود. این درد اغلب در قسمت فوقانی و مرکزی شکم یا ناحیه فوقانی چپ معده وجود دارد که به پشت انتشار پیدا می‌کند. دیگر علایم شایع عبارتند از نفخ و تهوع. در بعضی موارد که بیمار دچار استفراغ هم هست، ظاهر آن می‌تواند شفاف، زرد یا سبز باشد. استفراغ بیمار ممکن است حاوی خون هم باشد. استفراغ خونی علامتی است از شدت بیشتر التهاب معده. دیگر علایم التهاب معده شدید عبارتند از تنگی نفس، درد قفسه سینه، درد شدید معده و حرکات بدبوی روده‌ای. اگر شما دچار هر یک از علایم زیر شدید، باید هرچه سریع‌تر به اورژانس مراجعه کنید: استفراغ خونی استفراغ زیاد از حد با محتویات زرد یا سبزرنگ دفع مدفوع سیاه یا خونی درد شکم همراه با تب غش کردن یا داشتن احساس حالت غش افزایش تعداد ضربان قلب عرق کردن بیش از حد کوتاهی تنفس.

عوارض التهاب معده

خونریزی و زخم‌های معده می‌توانند در بیمارانی رخ دهند که تحت درمان قرار نگرفته‌اند. التهاب معده مزمن گاهی خطر ابتلا به سرطان معده را در یک فرد بیشتر می‌کند.

روش‌های تشخیص التهاب معده

التهاب معده می‌تواند با استفاده از روش‌های زیر تشخیص داده شود:  بررسی سابقه پزشکی و علایم بیمار .معاینه فیزیکی . ارزیابی وجود عفونت هلیکوباکتر پیلوری از طریق خون، تنفس یا مدفوع .آندوسکوپی .الکتروکاردیوگرام. در بعضی موارد، التهاب معده با سری عکس‌های X-ray از مری، معده و روده باریک تشخیص داده می‌شود. این تصاویر را گاهی سری‌های دستگاه گوارش فوقانی یا بلع باریوم می‌نامند. باریوم مایعی سفید و متالیک است که بلعیده می‌شود تا ناهنجاری‌ها را قابل رویت کند. تست‌های آزمایشگاهی که به‌وسیله پزشکان درخواست می‌شوند، عبارتند از تست‌های خونی و ادراری، ارزیابی عملکرد کلیه‌ها و کبد، ارزیابی کم‌خونی، ارزیابی عملکرد کیسه صفرا و پانکراس، تست‌های بارداری و مدفوع.

روش های درمانی التهاب معده

درمان التهاب معده درمان این وضعیت به عوامل زیادی بستگی دارد، مانند علت ایجاد کننده آن و اینکه ماهیت مزمن دارد یا حاد. گزینه‌های درمانی عبارتند از: توقف مصرف هرگونه دارو یا اصلاح فاکتورهای سبک زندگی فرد که با التهاب معده در ارتباط هستند درمان عفونت هلیکوباکترپیلوری با داروهای آنتی‌بیوتیکی مانند کلاریترومایسین و مترونیدازول که اغلب برای یک دوره 10 تا 14 روزه تجویز می‌شوند. استفاده از مهارکننده‌های پمپ پروتون مانند امپرازول و لانزوپرازول، برای بلوک تولید اسید و کمک به بهبود استفاده از بلوک کننده‌های هیستامینی مانند رانیتیدین و فاموتیدین به منظور کاهش تولید اسید استفاده از آنتی‌اسیدها برای خنثی کردن اسید درون معده استفاده از عوامل محافظتی مانند سوکرالفات یا میزوپروستول برای پوشاندن و محافظت از لایه معده استفاده از داروهای ضدتهوع. تغییرات سبک زندگی برای درمان گاستریت عبارتند از خوردن وعده‌های غذایی کوچک‌تر، اجتناب از مواد غذایی تند، سرخ کردنی، اسیدی یا چرب، اجتناب از مصرف الکل، مدیریت استرس و تغییر رژیم‌های دارویی درد، همانطور که مناسب است.

التهاب معده و هلیکوباکترپیلوری

شایع‌ترین علت ایجاد ورم یا التهاب معده باکتری هلیکوباکترپیلوری است، علائم التهاب حاد به صورت درد در سر شکم همراه با استفراغ و تهوع است و در اغلب افرادی که این عارضه ایجاد می‌شود این علائم کاملا گذراست. البته در برخی افراد این باکتری از بین نمی‌رود و به صورت عفونت مزمن در معده خود را نشان می‌دهد که ممکن است تظاهر آن 20 سال پس از شروع عفونت حاد اتفاق بیفتد. متاسفانه این‌ عفونت مزمن بدون علامت است، اما با آندوسکوپی و نمونه‌برداری وجود این باکتری به همراه التهاب مزمن معده ثابت می‌شود. برای بسیاری از بیماران مبتلا به التهاب مزمن معده اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد، اما در برخی افراد عوارض بعدی خود را نشان می‌دهد که علامت‌دارترین این عارضه ایجاد زخم در اثنی‌عشر یا معده است و افرادی که مبتلا به زخم اثنی‌عشر می‌شوند افزایش ترشح اسید معده و افرادی که زخم معده می‌گیرند کاهش ترشح اسیدمعده دارند. این التهاب مزمن به مرور می‌تواند موجب از بین رفتن لایه داخلی معده و تغییر ماهیت بافت معده و در نهایت ابتلا به سرطان معده شود. عوامل ژنتیکی نیز بسیار تأثیرگذارند. درمان نوع مزمن ورم معده بستگی به بیماری‌ای دارد که باکتری هلیکوباکترپیلوری ایجاد کرده است ولی در اغلب بیماران مبتلا به نوع مزمن ورم معده بدون درد نیاز به درمان وجود ندارد. زخم معده یا اثنی‌عشری که هلیکوباکترپیلوری ایجاد کرده‌، معمولا طی 2 هفته و به کمک آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود. مصرف برخی داروها بویژه داروهای ضدالتهاب ضداستروئیدی موجب التهاب مزمن معده می‌شود که مهم‌ترین راه درمان آن قطع داروی اولیه تحت نظر پزشک است.

التهاب معده و استرس

افرادی که استرس و مشغولیت ذهنی زیادی دارند ناخودآگاه همراه غذا، هوا می‌‌بلعند، در نتیجه هوا داخل معده می‌‌رود و تورم ایجاد می‌‌کند. البته به این بیماری از نظر علمی، ورم معده اطلاق نمی‌‌شود چون هنگام آندوسکوپی مورد خاصی دیده نمی‌‌شود. همچنین افرادی که غذا را قبل از هضم، خوب نمی‌‌جوند ممکن است دچار این عارضه شوند، چون به منظور هضم کافی ذرات غذایی و زیاد باقی نماندن آن در معده لازم است اندازه غذا پیش از بلع به کمتر از یک میلی‌متر برسد. علاوه بر این افرادی که تند غذا می‌خورند یا در حال انجام کاری تغذیه می‌کنند، ‌مقدار زیادی هوا می‌‌بلعند بنابراین امکان دارد به ورم معده دچار شوند. نوشابه‌‌های گازدار و مواد غذایی مانند میوه و سبزی، که در معده ایجاد گاز می‌کنند، می‌‌تواند عامل ورم معده باشد. البته نفخ ناشی از میوه و سبزی، بیماری محسوب نمی‌‌شود؛ چون گاز تولید شده از آنها عضلات معده و روده را تقویت می‌‌کند و احساس سنگینی شکم فرد با مصرف آنها به مرور برطرف می‌‌شود.

التهاب معده و بی‌ نظمی در صرف غذا

مصرف 3 وعده غذای روزانه در ساعات نامنظم و نامعین موجب بروز بیماری‌های دستگاه گوارشی مانند ورم معده، سوءهاضمه و برگشت اسید معده می‌شود. صرف 3 وعده‌ اصلی غذایی بسیار ضروری است و حذف هر یک از این وعده‌ها به سلامت انسان لطمه وارد می‌کند. چنانچه 3 وعده اصلی غذایی مصرف شود ولی در ساعات معین و منظم نباشد باز هم اختلالاتی در سلامت انسان ایجاد می‌کند. هر نوع بی‌نظمی در صرف غذا موجب ناراحتی گوارشی می‌‌شود و ممکن است موجب سوءتغذیه و بروز بیماری‌های دستگاه گوارشی مانند ورم معده، سوءهاضمه و برگشت اسید معده شود.

التهاب معده و عامل ایجادکننده آن

درمان ورم معده بسته به عامل ایجادکننده آن متفاوت است، اگر عفونت باعث ایجاد ورم معده باشد، درمان عفونت به بیماران توصیه می‌‌شود. در صورتی که مصرف الکل و سیگار باعث ابتلا به ورم معده شده است، بیماران باید از ادامه مصرف آن خودداری کنند. همچنین اشخاصی که به علت مصرف مکرر مسکن دچار ورم معده شده‌‌اند یا نباید این‌ گونه داروها را استفاده کنند یا در صورت الزام، مصرف آنها را تا حد امکان به حداقل برسانند و همزمان، داروهای معده بخورند.

التهاب معده و رژیم غذایی

چه غذاهایی می‌توانند باعث ایجاد التهاب معده شوند؟ محیط معده اسیدی و با pH بین 3 تا 5 است. این محیط اسیدی به میکروب‌ها اجازه رشد و فعالیت نمی‌دهد. حال اگر غذایی، ماهیت اسیدی داشته باشد، میزان اسیدیته معده را بالاتر می‏برد. اسید زیاد روی دیواره معده اثر می‌گذارد و باعث ایجاد التهاب معده می‏شود. مهم‌ترین موادی که اسیدیته معده را افزایش می‏دهند ادویه‌ها، ترشی‌ها، نوشابه‌های گازدار، انواع شکلات، قهوه و… هستند. مصرف گوشت فراوان، غذاهای چرب، انواع غذاهای شور و دودی، مصرف مواد غذایی که در آنها سلنیوم یا ویتامین‌های کمی وجود دارد، خوردن غذاهای مانده و بیرون از یخچال نگهداری شده که امکان آلودگی آنها افزایش می‌یابد نیز باعث ایجاد التهاب معده می‌شود. مصرف الکل و استعمال دخانیات چه نقشی در ایجاد التهاب معده دارند؟ مصرف الکل می‌تواند باعث ایجاد گاستریت‌های الکلی یا تورم الکلی ‌شود. این نوع گاستریت‌ها حتی باعث بروز خونریزی یا زخم‌های گوارشی می‏شود. استعمال دخانیات نیز تاثیر بسزایی در ایجاد التهاب معده دارد. بد نیست بدانید دیواره معده ضمن اینکه بسیار مستحکم است، بی‌کربنات نیز ترشح می‌کند. بیکربنات اثر اسید روی دیواره معده را خنثی می‌کند اما کشیدن سیگار ترشح بیکربنات را از دیواره معده کاهش می‌دهد. در نتیجه اسیدمعده به دیواره‌ها آسیب وارد می‌کند و باعث ایجاد التهاب یا زخم می‌شود. از طرفی درمان افرادی که همچنان به سیگار کشیدن خود ادامه می‌دهند، سخت‌تر است و عود مشکلات معده نیز در آنها بیشتر دیده می‌شود. خوردن غذاهای کپک‌زده یا میوه‌های خراب که مردم کپک یا خرابی آن را جدا و بقیه آن را مصرف می‌کنند، چطور؟ قطعا خوردن این غذاها هم مضر است به‌خصوص اینکه برخی کپک‌ها سم آفلاتوکسین در ماده غذایی تولید می‌کنند و خوردن آنها باعث ابتلا به سرطان به‌خصوص سرطان کبد می‌شود و بسیار خطرناک است. بهترین غذاهایی که خوردن آنها را به این بیماران توصیه می‌کنید، کدام‌ها هستند؟ به جز غذاهایی که خوردن‌ آنها باعث تشدید مشکل می‌شود و تحریک‌کننده است، مصرف سایر موادغذایی برای بیماران آزاد است و رژیم غذایی خاصی حتی برای افرادی که به زخم‌معده مبتلا شده‌اند، وجود ندارد. 20 سال قبل به بیماران گفته می‌شد فقط کباب یا شیر بخورند ولی امروزه ثابت شده است مصرف کلسیم یا پروتئین زیاد نه‌تنها مفید نیست بلکه حتی می‌تواند مشکل‌ساز هم باشد. بیماران می‌توانند غذاهای نفاخ هم استفاده ‌کنند؟ اگر تحرک نداشته باشند، نه. لازمه خوردن غذاهایی که گاز تولید می‌کنند، تحرک و فعالیت بدنی است. هر چند حبوبات سرشار از پروتئین‌های گیاهی هستند و مصرف آنها بیشتر از منابع غذایی پروتئین‌های حیوانی توصیه می‌شود اما اگر فرد تحرک نداشته باشد، روی هم انباشته و باعث ایجاد نفخ و دل‌درد می‌شود. گذشتگان ما عمدتا از این مواد استفاده می‌کردند و فعالیت و تحرک بالایی داشتند، بنابراین هیچ مشکلی برایشان ایجاد نمی‌شد.

التهاب معده و مصرف دارو

آیا بیماران مبتلا به التهاب معده حتما باید دارو مصرف کنند؟ به شدت و علت ایجادکننده التهابشان بستگی دارد؛ مثلا التهاب‌هایی که به‌دلیل آلودگی به باکتری‌ هلیکوباکترپیلوری ایجاد شده باشند، حتما باید با مصرف آنتی‌بیوتیک درمان و ریشه‌کن شوند. بیماران باید درمان گاستریت را جدی بگیرند زیرا درمان نادرست آن می‌تواند بعد از 15-10 سال زمینه‌ساز بروز سرطان معده باشد.

التهاب معده و چاقی

چاقی تا چه حد در ایجاد التهاب معده موثر است؟ متاسفانه طبق آمار امروز حدود 50 تا 60 درصد نوجوان و جوانان در شهرهای بزرگ دچار افزایش وزن و چاقی هستند که به‌دلیل نداشتن تحرک، زندگی ماشینی و نشستن‌های طولانی ایجاد شده است بنابراین همان‌طور که در طولانی‌مدت ستون فقرات، چشم‌ و سایر ارگان‌های بدن تحت‌تاثیر قرار می‌گیرند، دستگاه گوارش نیز دچار عوارض مهمی همچون یبوست و التهاب معده خواهد شد. از طرفی این افراد به موقع و سر ساعت غذا نمی‌خورند و دستگاه گوارششان را دچار بی‌نظمی می‌کنند بنابراین کاهش وزن، انجام فعالیت‌‌ بدنی و رژیم غذایی مناسب با حداقل قند و چربی، بهترین اقدام‌ها برای پیشگیری و درمان التهاب معده است.

التهاب معده و مراجعه به پزشک

کی دکتر برویم؟ علائم شایع التهاب معده عبارتند از احساس درد یا سوختن در ناحیه بالای شکم، تهوع، استفراغ و احساس پری بعد از خوردن غذا. در موارد زیر، التهاب معده نیاز به مراجعه به پزشک و مداخله طبی دارد: اگر مشکل‌تان با اصلاح رژیم غذایی رفع نشد. اگر مشکل‌تان بیش از یک هفته طول کشید. اگر بعد از مصرف دارو (به‌خصوص آسپرین و مسکن‌ها) دچار دل درد می‌شوید. اگر خون بالا می‌آورید یا در مدفوع‌تان خون دیده می‌شود یا رنگ مدفوع‌تان سیاه شده است.

بیشتر بخوانید : التهاب پانکراس ♥ التهاب روده ♥ التهاب کبد ♥ التهاب کلیه ♥ التهاب پروستات

کپسول ریفامپین

کپسول ریفامپین ,کپسول ریفامپین برای جوش,کپسول ریفامپین 300,کپسول ریفامپین برای چیست,کپسول ریفامپین چیست,کپسول ریفامپین عوارض,کپسول ریفامپین و جوش صورت

توضیحاتی در مورد کپسول ریفامپین

ریفامپین (rifampin) یا ریفامپیسین (Rifampicin) یک آنتی بیوتیک با قدرت کشتن باکتری‌ها (باکتریوسیدال) از گروه ریفامایسین (rifamycin) است. این دارو یک ترکیب نیمه صناعی است که از آمی کولاتوپسیس ریفامی سینیکا Amycolatopsis rifamycinica بدست می‌آید. در سال ۱۹۵۷ نمونه خاکی از جنگل‌های کاج واقع در استانهای جنوبی فرانسه برای آنالیز به آزمایشگاهی در شهر میلان در ایتالیا فرستاده شد و در آنجا پژوهشگران موفق به یافتن یک نوع باکتری جدید در آن نمونه شدند .این باکتری قدرت تولید موادی با عملکرد آنتی بیو تیکی را دارا بود. به دلیل علاقه گروه پژوهشگر به یک داستان جنایی فرانسوی به نام ریفی فی Rififi، نام این ترکیب ریفامایسین گذاشته شد. پس از دو سال تلاش برای تولید مولکول نیمه صناعی استوارتر، سرانجام در سال ۱۹۵۹ مولکولی با قدرت اثر بخشی بالا به نام ریفامپیسین تولید گردید. در این مطلب از سایت جسارت در مورد کپسول ریفامپین صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.همراهان گرامی سایت جسارت ، مصرف و تعیین دوز دارو به عهده پزشک معالج شما می باشد و سایت جسارت هیچگونه مسئولیتی در خصوص مصرف خود سرانه داروها ندارد. حتماً قبل از استفاده از این دارو با پزشک معالج خود مشورت نمایید و از مصرف خودسرانه دارو به شدت بپرهیزید!

موارد مصرف کپسول ریفامپین

در سال ۱۹۶۷ ریفامپیسین همراه با گروه دیگری از داروها ( ایزونیازید، اتامبوتول و پیرازین آمید استرپتومایسین) برای درمان سل توصیه شد. از آنجا که برای جلوگیری از ایجاد مقاومت در میکروب عامل سل، مصرف منظم ریفامپیسین به مدت چندین ماه به همراه سایر داروها ضروری است، گاه در رژیم‌های درمانی سل مصرف این دارو تحت نظارت مستقیم تیم بهداشتی صورت می‌گیرد. مایکوباکتریوم ها این دارو را برای درمان عفونت‌هایی چون سل و جذام می‌توان بکار برد. برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، در درمان جذام این دارو همواره به همراه داپسون dapsone و کلوفازمین clofazimine استفاده می‌شود. سایر باکتری ها ریفامپیسین در درمان پیشگیرانه ( پروفیلاکتیک prophylactic ) در فردی که در معرض مننگوکوک قرار گرفته‌است بکار می‌رود. ویروس ها این دارو تا حدودی بروی ویروس واکسینیا vaccinia اثر دارد.

مکانیسم اثر کپسول ریفامپین

ریفامپیسین RNA پلی مرآز وابسته به DNA و در نتیجه پروتیین‌سازی باکتری را مهار می‌کند. باکتری‌های مقاوم توان تولید RNA پلی مرآزهایی با تفاوت جزیی در زیر واحد بتا که توسط ریفامپیسین مهار نمی شوندرا دارند. در واقع با تأثیر بر زیرواحد B از RNA polymerase موجب مهار این آنزیم می‌شود.ریفامپین یک آنتی بیوتیک با طیف اثر گسترده و باکتریسید می باشد که از طریق مهار RNA باکتریایی اثر خود را اعمال می نماید.

اثرات جانبی کپسول ریفامپین

آسیب کبدی ( هپاتوتوکسی سیتی hepatotoxicity) مهمترین عارضه این داروست و ازاین رو افرادی که این دارو را دریافت می‌کنند پیوسته باید تحت آزمایش‌های مربوط به کارکرد کبد (liver function tests ) قرار گیرند. ریفامپیسین همچنین عوارضی چون تب، بثورات پوستی و مشکلات دستگاه گوارشی ایجاد می‌کند. این دارو ترشحات بدن مانند ادرار و اشک را به رنگ نارنجی یا قرمز در می‌آورد که گرچه خوش خیم است، ممکن است باعث ترس بیمار شود.

کاربرد کپسول ریفامپین

ریفامپین به همراه سایر داروهای ضد سل در درمان این بیماری مصرف می شود. همچنین، این دارو همراه با سایر داروها در درمان عفونت های حاد استافیلوکوکی وجذام وعفونت های آتیپیک ناشی از انواع میکوباکتریوم و نیز در پیشگیری از مننژیت مننگوکوکی مقاوم به پنی سیلین وعفونت ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا مصرف می شود .

فارماکوکینتیک کپسول ریفامپین

این دارو به خوبی از راه خوراکی جذب می شود و پس از جذب در اغلب بافتها و مایعات بدن منتشر می شود . غلظت سرمی دارو 2-4 سال بعد از مصرف خوراکی به اوج خود می رسد. ریفامپین در کبد متابولیزه می شود . نیمه عمر دارو 3-5 ساعت است که پس از مصرف مکرر به 2-3 ساعت کاهش می یابد .دفع این دارو عمدتاً از راه صفرا و مدفوع است و دارو وارد چرخه روده ای – کبدی نیز می شود. تقریباً 6-15 درصد دارو به صورت تغییر نیافته و 15 در صد به صورت متابولیت فعال از طریق ادرار دفع می شود .

منع مصرف کپسول ریفامپین

در صورت ابتلای بیمار به یرقان و پور فیری نباید مصرف شود.

عوارض جانبی کپسول ریفامپین

عوارض جانبی شامل بی اشتهایی، تهوع، استفراغ واسهال، تغییر رنگ ادرار و ترشحات بدن به نارنجی، عوارضی یا علایم آنفلوانزا شامل لرز ، تب، سرگیجه ودرد استخوان، کلاپس وشوک، کم خونی همولیتیک، نارسایی حاد کلیه، پورپورای ترومبوسیتوپنیک، تغییر در عملکرد کبد، یرقان، برافروختگی، کهیر و بثورات جلدی می باشد.

تداخل دارویی با کپسول ریفامپین

ریفامپین متابولیسم بسیاری از داروها را افزایش می دهد و منجر به کاهش اثر یا کاهش غلظت پلاسمایی آنها می شود. آتازاناویر، داروناوی، دلاویریدین، نیفیدیپین، پرازی کوانتل، رانولازین، مهارکننده های رسپتور، تیروزین کیناز، بوسپیرون، پراسوگرل، کاسپوفانجین، تاکرولیموس، تینیدازول، دابیگاتران، دونپزیل، گلیمپراید، فلودروکورتیزون، داپسون، لینزولید، پروپافنون، ووریکونازول، ایرینوتکان، اتینیل استرادیول

هشدار در مورد مصرف کپسول ریفامپین

1- مقدار مصرف دارو در صورت وجود عیب کار کبد باید کاهش داده شود. 2- در صورت ابتلای بیمار به اختلالات کبدی و در صورت درمان دراز مدت انجام آزمون های کار کبد به طور ادواری توصیه می شود. 3- در صورت ابتلای بیمار به عیب کار کلیه ( در صورتی که دارو به مقداری بیش از 600mg/day مصرف می شود ) ، این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود .

نکاتی در مورد مصرف کپسول ریفامپین

1- باید به بیماران توصیه نمود در صورت استفاده از قرص های جلو گیری کننده از بارداری در طول درمان با این دارو ، حتماً از سایر روش های جلو گیری از بارداری نیز استفاده نمود. 2- در صورت مصرف ریفامپین احتمال تغییر رنگ لنز های نرم وجود دارد . 3- در صورت قطع مصرف دارو، مصرف آن را باید مجدداً با مقدار کم آغاز کرد وبه تدریج مقدار مصرف آن را افزایش داد . در صورت بروز عوارض جانبی جدی، باید مصرف دارو را برای همیشه قطع کرد . 4- بیمار یا اطرافیان وی را باید از نظر تشخیص علایم اختلال کبدی آگاهخ ساخت و به بیمار یاد آور شد در صورت بروز علایم این اختلال از جمله، تهوع مداوم، استفراغ، بی حالی و یرقان فوراً مصرف دارو را قطع و به پزشک مراجعه کند.

کپسول ریفامپین چیست

ریفامپین (Rifampin) از آنتی‌بیوتیک‌هایی است که برای درمان عفونت‌هایی چون سل و جذام می‌توان بکار برد. این دارو با از بین بردن و یا توقف رشد باکتری‌های حساس فعالیت می‌کند. ریفامپین در درمان تمام انواع توبرکلوزیس به کار می‌رود و همچنین جهت درمان بیمارانی که تنها حامل باکتری مننژیت هستند و خود به آن مبتلا نیستند ولی می‌توانند باعث انتقال آن به دیگران شوند، به کار می‌رود. این دارو در اشکال مختلفی همچون کپسول، آمپول و قطره خوراکی وجود دارد.

مقدار مصرف کپسول ریفامپین

میزان دقیق مصرف این دارو حتما باید توسط پزشک متخصص تعیین گردد. به طور معمول به منظور درمان توبرکلوزیس در بزرگسالان مقدار 10 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم برای یک روز و حداکثر تا 600 میلی‌گرم روزانه، به صورت خوراکی یا تزریق وریدی تجویز می‌شود.

توصیه هایی در مورد مصرف کپسول ریفامپین

افرادی که این دارو را دریافت می‌کنند پیوسته باید تحت آزمایش‌های مربوط به کارکرد کبد قرار بگیرند. این دارو باعث تغییر رنگ ادرار، مدفوع، اشک، بزاق و عرق می‌شود. ریفامپین ممکن است در شیر ترشح شود. مصرف این دارو در شیردهی باید با احتیاط همراه باشد. این دارو باید یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا مصرف شود تا جذب آن به حداکثر برسد. همچنین محتویات کپسول را می‌توان با غذا یا مایعات مخلوط کرد تا مصرف آن راحت‌تر گردد. هرگز بدون مشورت با پزشک دارو را قطع نکنید. احتمال بروز گیجی و خواب‌آلودگی وجود دارد. بنابراین در هنگام مصرف دارو از رانندگی و کارهایی که به دلیل ایمنی، نیاز به دقت و هوشیاری دارند پرهیز گردد. دوره مصرف را کامل کنید. قرص‌های ضد بارداری ممکن است در زمان مصرف ریفامپین موثر نباشد بنابراین روش‌های پیشگیری دیگری استفاده کنید. ریفامپین متابولیسم بسیاری از داروها را افزایش می‌دهد و منجر به کاهش اثر یا کاهش غلظت پلاسمایی آنها می‌شود. بنابراین فهرست داروهایی که مصرف می‌کنید را در اختیار پزشک قرار دهید. در دوران بارداری تنها با نظر پزشک باید از این دارو استفاده شود. ریفامپین معمولاً با سایر داروهای ضد سل مصرف می‌شود تا از بروز مقاومت جلوگیری شود یا این مقاومت به تأخیر افتد. بیمار از نظر بروز عوارض جانبی، نتایج آزمون‌های عملکرد کبدی و کلیوی، و هماتولوژیک و میزان غلظت الکترولیت‌های سرم پیگیری شود تا احتمال بروز مسمومیت به حداقل برسد. بیمار از نظر علائم عیب کار کبد (بی‌اشتهایی، خستگی، کسالت، یرقان، تیره شدن رنگ ادرار، حساس شدن کبد به لمس یا فشار) بررسی شود. ریفامپین تزریقی تنها باید به داخل ورید تزریق گردد و داخل عضله و یا به صورت زیر جلدی نباید تزریق شود. در افراد مبتلا به بیماری کبدی و نیز کسانی که به طور همزمان از داروی دیگری با اثر سمیت کبدی استفاده می‌کند باید با احتیاط مصرف شود. همچنین این دارو در بیماری انسدادی صفراوی منع مصرف دارد.

سل چیست

سل یک بیماری عفونی شایع، و در بسیاری از موارد مرگبار است. این بیماری توسط گونه‌های مختلف میکوباکتریا، به‌طور معمول «مایکوباکتریوم توبرکلوزیس» ایجاد می‌شود.  سل به‌طور معمول به شش‌ها حمله می‌کند، اما بر قسمت‌های دیگر بدن نیز می‌تواند تأثیر گذار باشد. وقتی افرادی که عفونت سلی فعال دارند سرفه، عطسه، یا بزاق خود را از طریق هوا منتقل می‌کنند سل از طریق هوا پخش می‌شود. اغلب عفونت‌ها بدون علامت و پنهان هستند. اما معمولاً از هر ده عفونت نهفته یک عفونت در نهایت پیشرفت کرده و به بیماری فعال تبدیل می‌شود. اگر سل درمان نشود، بیش از ۵۰٪ از افرادی که به آن آلوده می‌شوند را به کام مرگ می‌کشاند. علائم کلاسیک عفونت سل فعال عبارتند از سرفه مزمن با خلط آغشته به خون، تب، تعریق شبانه، و کاهش وزن. (سل قبلاً به دلیل کاهش وزن افراد به «زوال» مبتلا معروف بود) عفونت اندام‌های دیگر باعث طیف وسیعی از علائم می‌شود. تشخیص سل فعال به رادیولوژی (معمولاً عکس از قفسه سینه با X-ray) و همچنین آزمایش‌های میکروسکوپی و کشت میکروبیولوژیک مایعات بدن متکی است. تشخیص سل نهفته متکی بر تست پوستی توبرکولین (TST) و آزمایش خون می‌باشد. درمان دشوار است و مستلزم آن است که آنتی بیوتیک‌های متعددی در یک مدت زمان طولانی استفاده شوند. ارتباطات اجتماعی نیز غربالگری و در صورت لزوم مورد درمان قرار می‌گیرند. مقاومت در برابر آنتی بیوتیک‌ها یک مشکل رو به رشد در عفونت‌های سل مقاوم در برابر داروهای چندگانه (MDR-TB) می‌باشد. برای جلوگیری از سل، مردم باید برای این بیماری غربالگری و با واکسن bacillus Calmette-Guérin واکسینه شوند. کارشناسان معتقدند که یک سوم از جمعیت جهان مبتلا به «M. tuberculosis» هستند، و در هر ثانیه یک نفر به این تعداد افزوده می‌شود.  در سال ۲۰۰۷، ۱۳٫۷ میلیون مورد مزمن در سطح جهان فعال بودند.  در سال ۲۰۱۰، حدود ۸٫۸ میلیون مورد جدید به وجود آمده و ۱٫۵ میلیون مورد به مرگ انجامید، که عمدتاً در کشورهای در حال توسعه رخ داده است. تعداد مطلق موارد ابتلا به سل از سال ۲۰۰۶ رو به کاهش بوده‌است، و موارد جدید از سال ۲۰۰۲ کاهش یافته‌است. سل به‌طور یکنواخت در سراسر جهان توزیع نشده است. تست توبرکولین حدود ۸۰٪ از جمعیت حاضر در بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی مثبت بوده‌است، اما تنها تست ۵–۱۰٪ از جمعیت ایالات متحده مثبت بوده‌است. مردم کشورهای در حال توسعه به دلیل کمبود ایمنی، بیشتر در معرض خطر سل قرار دارند. به‌طور معمول، این افراد به دلیل آلوده بودن به HIV و ابتلا به ایدز گرفتار سل می‌شوند.[۶] بیش از ۹۰٪ موارد بیماری و مرگ ناشی از سل در کشورهای در حال توسعه رخ می‌دهد، کشورهایی که%۷۵ موارد بیماری در آن‌ها به فعال‌ترین گروه سنی به لحاظ اقتصادی (یعنی ۱۵ تا ۵۴ سالگی) تعلق دارد. در این کشورها یک فرد بزرگسال مبتلا به سل بطور متوسط ۳ الی ۴ ماه قادر به کار کردن نبوده و لذا۲۰تا ۳۰٪ درآمد سالانه خانواده وی از دست می‌رود. با مرگ چنین فردی بطور متوسط۱۵ سال درآمد خانواده بطور یکجا از بین خواهد رفت. بیماری سل که بزرگترین علت مرگ ناشی از بیماری‌های عفونی تک عاملی است (حتی بیشتر از ایدز، مالاریا و سرخک)، دارای مرتبه دهم در بار جهانی بیماری هاست و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۰ همچنان جایگاه کنونی خود را حفظ کند یا تا رتبه هفتم بالا رود

همه چیز درباره سل

سل یک بیماری عفونی واگیردار می باشد . بیماری سل از سال های بسیار دور وجود داشته و افراد بسیار مشهوری نیز در دنیا به این بیماری مبتلا شده اند. این بیماری از قدیم در کشور ما شناخته شده بود. در گذشته به اشتباه تصور می کردند که نفرین کسی و یا شدت غم و غصه علت اصلی ابتلا به بیماری سل است. در کتاب های غربی به این بیماری توبرکولوز (Tuberculosis) و به اختصار «تی بی» (TB) گفته می شود. بیماری سل یکی از مهمترین بیماریهای عفونی قرن حاضر می باشد که توانائی درگیر نمودن کلیه ارگان های بدن را دارد ولی ریه ها بیشتر به سل مبتلا می شوند. از سال 1982 همه پزشکان دنیا معتقد بودند که این بیماری تا سال 2000 کنترل و بحث آن فقط محدود به کتب پزشکی خواهد بود، ولی این امید ده سال بیشتر به طول نیانجامد، به طوری که در سال 1993 این بیماری از طرف سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک فوریت جهانی اعـــــلام می گردد. بروز 10 میلیون مورد جدید سل و درمان تنها دو سوم از آنها که متأسفانه در بیش از 50 درصد موارد درمان ناقص بوده ، عمق فاجعه را در این سالها نشان می دهد. بروز سه همه گیری از این بیماری در دو دهه اخیر دور نمای کنترل این بیماری را در آینده نزدیک بسیار مبهم نشان می دهد. ایجاد همه گیری بیماری ایدز و متعاقب آن سل مقاوم به دارو ، جهان کنونی را با تمام پیشرفت های عظیم در علم پزشکی از نظر کنترل بیماری سل ، بیش از یک قرن به عقب برگردانده است . امروزه در دنیا هر ساله بیش از 8 میلیون نفر به این بیماری مبتلا می شوند و تاکنون یک سوم مردم جهان بدون آنکه احساس بیماری کنند به میکروب این بیمــــــــــاری آلوده شده اند. عامل بیماری سل چیست ؟ میکروبی میله ای شکل (شبیه مداد) و بسیار کوچک به اندازه 000003/0 متر وارد بدن شما شده که تنها توسط میکروسکوپ دیده می شود. به این میکروب میله ای شکل «باسیل سل» می گویند . باسیل سل چون بسیار کوچک می باشد ، به راحتی در هوا شناور می ماند . چون عامل این بیماری میکروب می باشد ، لذا ممکن است این بیماری از شما به افراد سالم منتقل گردد. سل چگونه از بیمار به فرد سالم منتقل می شود ؟ میکروب سل به صورت ذرات ریز وارد هوا شده و نظیر سرماخوردگی منتقل می شود . این ذرات در صورتی که مبتلا به سل ریوی باشید توسط سرفه ،عطسه ، صحبت ، خنده و یا فریاد شما ، ایجاد و در هوا پخش می شوند . یک سرفه می تواند 3000 ذره میکروبی وارد هوا نماید و 5 دقیقه صحبت کردن نیز همین تعداد ذره تولید می کند و عطسه نیز تعداد بیشتر ایجاد می نماید. این ذرات میکروبی چون بسیار کوچک هستند ، در هوای موجود در هر فضای بسته برای مدت طولانی می توانند به طور معلق باقی بمانند. میکروب سل در خلط کاملاً خشک شده و یا در گرد و غبار معلق پس از 8 تا 10 روز از بین می رود. این میکروب در خاک سرد و سایه دار حداقل 6 ماه زنده مانده و در خلط در حال پوسیدن و تجزیه ، هفته ها و ماهها مقاومت دارد. لذا هوای اطاق آلوده شده به میکروب سل توسط شما ، می تواند حتی در زمان غیاب شما نیز موجب انتقال بیماری گردد. زمانی که فرد سالم در هوای آلوده به این ذرات میکروبی تنفس کند، میکروب سل را وارد ریه خود کرده و این میکروب خود را در عرض 48 ساعت به نقاط مختلف بدن می رساند. ولی بعد از آن بدن دفاع کرده و اجازه گسترش و فعالیت را به میکروب سل نمی دهد. جهت انتقال بیماری سل ، تماس های طولانی و ورود تعداد زیاد میکروب سل نیاز است . انتقال میکروب سل از شما به اطرافیان بستگی به سه عامل واگیر بودن بیماری سل شما ، محیطی که تماس در آن اتفاق می افتد و مدت زمان تماس دارد. بهترین راه برای توقف انتقال، دوری شما از اطرافیان و شروع درمان دارویی می باشد. شروع درمان دارویی در کاهش انتقال بیماری بسیار موثر می باشد به طوری که واگیری بیماری سل شما را سریعاً بعد از دوهفته از شروع درمان حتی در صورت مثبت بودن آزمایش خلط شما کاهش داده و در طول زمان مصرف دارو ادامه خواهد داد. افرادی که به مدت طولانی در تماس نزدیک با بیماران مسلول واگیر می باشند بیشترین میزان خطر ابتلاء به سل را دارا هستند. تماس نزدیک بیمار معمولاً با اعضای خانواده، هم اطاقی ، دوستان و همکاران رخ می دهد. این افراد به دلیل تماس با میکروسکوپ سل، در معرض خطر ابتلاء به عفونت سل می باشند. مکان های پرازدحام ، کوچک ، سربسته ، کم نور ، بدون تهویه مناسب و مرطوب بهترین شرایط را برای تسهیل انتقال عفونت ایجاد می کنند. تابش مستقیم آفتاب در عرض 5 دقیقه باسیل سل را از بین می برد. لذا در کشورهای گرمسیر تماس مستقیم اشعه آفتاب روش مناسبی برای از بین بردن میکروب سل است . به همین دلیل گسترش و سرایت بیماری بیشتر در خانه ها یا کلبه های تاریک اتفاق می افتد.

بیشتر بخوانید : کپسول راکوتان ♥ کپسول روغن گل مغربی ♥ کپسول زینک پلاس ♥ کپسول زردچوبه ♥ کپسول رواتینکس